Yaþýyorum; ne için yaþadýðýmý bilmeden...
Öylesine hayat iþte benimki.
Kalabalýk içinde tek baþýma, umutlardan, mutluluktan uzak.
Sürekli birþeylerden kaçýyor, hissettiðim duygular adýna hiç bir çaba sarfetmiyorsun.
Öyle içimdesin ki...
Yanaðýmda dolaþan rüzgardan daha gerçek dokunuþlarýn.
Küçük, ürkek,kesik dokunuþlarýnla, belkide her zamankinden daha yakýnýmdasýn.
Yani öylesine, o kadar bendesin ki...
Beni sende bulmuþum gibi.
Ah! Nasýl anlatsam.
Boþuna bu çabalarým biliyorum.
Doðru kelimeleri aramalarým....
Ne kitaplar yazýyor, ne de sözcüklerde karþýlýðý var...
Yanlýzca hissediyor insan.
Evet; seni yazýyorum.
Seni yazýyorum ama...
Kelimelerim eksik , yaralý,
Kelimeler cýlýz. ..
Taþýmýyor anlatmýyor, tanýmlayamýyor bu duyguyu.
Bende çok baþka bir þeyler var.
Sevginin ortasýnda, derin acýlar hisseder mi insan?
Aydýnlýk gülümsemelerin içine, hüznü yerleþtirir mi insan, durup dururken.
__Dedim ya, çok baþka birþey bu...
Ne kadar yalnýzsam, o kadar seninleyim bu gece.
Belki de, en baþta, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar.
Kimseler ulaþmasýn diye...
Kimselerin bilmediði, bulamayacaðý yollara götürdüm seni.
En derinlerde tuttum seni. Bana sakladým. Derine...
Hep daha derine...
Kimbilir, daha öncelerden sakladým seni içimde...
Seni yapayalnýz bir tek, bana býraktým, paylaþamadým.
Sana ulaþan yollarý kaybettim diye bütün bu þaþkýnlýklar.
Kendimi oraya buraya vurmam hep bu yüzden.
Saðýma, soluma ne zaman dikildiðini bilmediðim, duvarlara çarpan...
Denizlerin gürültüsüyle delip vurduðu dehlizlerin, kömbekli, acýlý duvarlarý gibiyim.
Duvarlarým yosunlu kaygan.
Duvarlarýmda hiç tükenmeyen sular sýzýyor.
Tutunamýyorum.
Renklerim, biçimlerim gün içinde deðiþiyor.
_Soluyorum...
__Soðuyorum.
___Güneþe ulaþamadýkça...
____Kitleniyorum içime.
----------------BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.