o ahvale binaen dimdik ve maðrur baþýna pek iþtahlandý bu izan
-dedin ki o zaman evladýr hasret gafletteyse bir millet- ...
þimdi ben bu ne menem mizan deyip mülkün temeline sövsem yaftalar mý beni de hýyanet diyen cümle sersem
onlar ki çoktular baðýr baðýr baðýrýrken kurþun eritmeye çaðýrýrken ninnilerle avundular yanmaktan korkup karanlýðý çaðýrdýlar
bu ahvalde ben
hece hece seni ne vakit içsem büyür gözümde memleket büyür / sesine zaruret...
ne vakit düþsem düþlere boyun büksem alnýnýn þavký vurur üstüme bir sýzý büyür içimde gözlerinin renginde
derim ki o vakit sen memlekete çýnarlar sana hasret üþürken o gemi o kaptan maviliklere kýrmýþ dümeni hala bekliyor mudur güneþli günlere götürmek için yorgun bedenini ve dahi/ yorgun memleketi
Gülþen Destanoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.