konuþmuyor sararmýþ mektuplarýn içresindeki gül kurularý tutmuyor artýk beni bu mavi atlasta ölüm aðýr geliyor gözyaþlarým sonbaharý görmeyen kelebeklerin kanatlarýnda
açmak istemiyorum perdeleri güneþin dokunduðu her þeyden sen çýkýyorsun eski bir dost ziyaretimde intihar etmiþ sýk lamenler þimdi tüm yalnýzým bu evde dokunduðum þiirler kadar
su
dinle akþam sefalarýnýn þimale bakýþýndaki aþka esir ney sesini kaç zaman geçti semanýn yeryüzünü taçlandýrdýðý andan bilemiyorum sen bu vakti ayrýlýða düþ
ama hala saklýdýr ruhumun eski sokaðýnýn ahþap evinde çilehanede gül büyüten çocuk bakýþlarý dokunsan kokularýný verecekler sana ney ve gül elzeminde
toprak
bilmez misin sen ey sevgili ney sesinde gül ezilmez su güneþe kanarsa toprak yeþermez suyunu kaybeden hangi topraðýn baðrýnda açan gül semaya semah etmiþ bana aþk gerek bana su gerek