“Üç haziran ikibin yedi
Biten en güzel hayatýn tarihi”
Ýki koca yýl olmuþ
Bizi býrakýp sonsuzluða gideli
Dün gibi aklýmda hastane odasýndaki yüzün
Kapalý gözlerin sanki þimdi açýlacak
Aðlama bak iyileþtim diyecek gibi
Sýký sýký tutuðum elin
“Abim caným abim sakýn sakýn býrakma bizi” telkinlerim
Hepsi boþaymýþ;
Hiç biri engel olamadý gitmene
Ve hiçbir göz yaþý geri getirmedi seni bize
Alýþamadým yokluðuna
Dolmadý boþluðýn dolmazda
Yokluðun kabus gibi
Hasretin içimde derin yara
Abim seni özledim...
En çok
Bana kýzmaný özledim
Sesini duyduðumda içimi saran heyecaný özledim
Sýcak ellerini, bana kocaman sarýlmalarýný özledim
Gülüþünü, o zeytin gözlerini özledim
Caným abim, esmer þövalyem seni çok özledim…! (SHR)