Gene yaðmur yaðýyor ve sen yoksun...
Ektiðin fidan hemen hemen aðaç oldu,
Besledimiz kedi öldü,þimdi yavrularýyla oynuyorum
Arasýra gardrobu açýyorum, giysilerine bakýyorum,
Parfüm kokun üstüne sinmiþ,
Yeni çýkarmýþ gibisin ama soðuk.
Yaðmur yaðardý ve sen bahçede dolaþýrdýn
Çýplak ayaklarýn çamura bulanmýþ,
Yüzünde gülümsemenle,
Kollarýný iki yana açar Tanrýyla konuþurdun,
Ben çoktan küstüm,
Ýçkiye verdim kendimi,kadehlerle konuþuyorum.
En azýndan dinliyorlar...
Duvardaki saat bozuk, takvim yapraklarý birikmiþ,
Öldüðün günü gösteriyor,
Sakal býraktým,görsen tanýmazsýn,
Arkadaþlar gelirdi ara sýra hepsini kovdum,küfrettim
Ana avrat,en son vazgeçtiler býraktýlar rahat ettim.
Yine yaðmur diniyor ve sen yoksun,
Ve ben sensiz kaderime yine küfrettim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.