Her sabah penceremde ekmek ýslattýðým kuþlar, Gelmeyin, Çünkü ben yorgunum…
Her akþam çýktýðým dik dik yokuþlar, Gelemem, Çünkü ben yoruldum…
Her sokaða çýkýþýmda sýrtýmdaki bakýþlar, Gelmeyin üzerime, Ne olur insafsýzlýk etmeyin!
Bir kýþ günü öleceðim, Beni soðukta gömecekler, Cenazemde hazýrdýr o kuþlar. Tabutum kanatlarýnda, Son duam dudaklarýnda...
Ve birgün birisi bir kitap alýr, Ýçinde satýrlarým. Okur þiiri ve unutur þairin ismini... Oysa ben, hatýrlarým; Cennetin þarkýsýný söyleyen Ve Tanrýnýn ismini eskitmeyen Onlardýr; Kuþlar!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burak Taş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.