şair

þiir illeti bulaþýnca þair milletine
her biri dert söker gibi çeker heceleri göðsünden
yetiþmiþ bir nar olur rüzgârlý aðaçta
yeri dar gelir diline,
yâr yarmasýný bilirse kanlý meyveyi
bir kelimeden bin söz daðýlýr ellerine.

bilir kalbinin huyunu þair,
düþünü bölse de düþman
bölüþür þarabýn son yudumunu bir nefeste,
bir omzunda günahý
diðerinde sevabýyla
her dizede bir sýrat köprüsü geçer
kendi verir cezasýný.

iki gömleði vardýr þairin,
biri sevdalýk
biri yalnýzlýktýr,
ikisinin de yamalýdýr sol tarafý,
hangisini giyinse yakýþýr
yeter ki temiz olsun yakasý!

caný sýkýlýnca
vurur kendini yollara
bazen cehennem sapaðýndan sapar
bazen dayanýr cennet kapýsýna;
ama hep sýrtýnda taþýr çarmýhýný.

hiç olacaðýný bilse bile
yine de piç etmez dilini,
bilir ki
gizlerse fikrini
kurnasý kuru çeþmeye benzer,
iþte o zaman yatar teneþire
çöker kalbi,
kimse zahmet etmesin
ne sitemi
ne de minneti olur þairin
kendi yýkar kendini!

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: