MERDİVEN

Ürkek ceylan gibi
Sekerek bastým tahtaya,
Çözmek istiyordum,
Dikenli teller arasýnda,
Hüzünlü kalbimle
Tahtanýn arasýndaki baðý,
Ayaðýmýn birini attým basamaða,
Diðeri takýldý, duygularýma.
Yokladým, merdivenin zeminini,
Bulmak istiyordum, en eminini…
Durdum, bekledim ilk basamakta,
Çatýrtýlar gelmeye baþladý,
Çiviyle tahtanýn ilk ulaðýnda,
Yumak yumak olan ses yýðýný,
Çýnlýyordu, kulaðýmda…
Merdiven ki, ilahi semaya açýk,
Sen, çýktýkça basamaklar artar,
Sonsuzluk sonsuzluðuna doðru,
Ýyi niyetli saðlam adýmlar,
Yanlýþ da atýlsa,
Terazi sevap tartar…
Kalbin derinliðine çakýlan tabiatýn aðý,
Etle topraðýn yoðrulduðu hayat baðý,
Basamaklarý yorgun argýn beklerken,
Merdivende eriyordu, ruhun saf altýný…
Aklýn cenderesinde bir yol var ki
Alçaða, yükseðe penceresi olan,
Semanýn ilahi derinliðiyle kucaklaþan,
Fezalar fezasýnýn boþluðunda,
Rabbine kavuþma arzusu iliðinde,
Çöreklenmiþ, kalbin derinliklerine,
Bir damla su geçirmemiþtir üzerine…
Kur’an ve Sünnet çizgisinin dýþýna taþan,
Ümitsizlik vadisinin pençesinde dolaþan,
Yýrtýnýrcasýna çýrpýnýr da durur,
Bir an kurtulabilmek için
Ýnsanlýðýný býrakýr da kudurur.
Nafiledir hakikatin dýþýndaki sözler,
Derken kendini ansýzýn,
Tabakalarýn en altýnda bulur…
Ýnsaný insan yapan, aklý ve dini,
Dinsiz akýl olmaz, akýlsýz da dini…
Merdivensiz karanlýk yollarda,
Perde çekilir, gören gözler kör olur,
Yaðmur yerine taþ yaðar,
Ýnsaný imansýzlýk boðar…
Rabbimin ilahi kudretiyle
Rýzklar biter, otsuz çöpsüz yerde,
Çare olur merhemsiz derde…
Gözlerine çakýlýr inkârcýnýn,
Nebatlarýn kuru saplarý,
Hakikatin deðiþmez oklarý…
Fakir boðazýna düðümlenen bir lokmayla,
Zâlimce öldürülür, merdiveni baþýnda,
Ölse de kalsa da, onun yücelmiþtir yeri,
Ýlahi merdivenle adaleti getirecektir geri.
Zalimin boðazýndan geçen bir yudum,
Helâl olmadýðý için zehir zemberek olur,
Nihayetinde hak ve adalet yerini bulur.
Hakla batýl apaçýk ortadayken,
Dile merdivenleri basamakla,
Dile aþaðýlarýn aþaðýsýný kucakla,
Ýkisi de yoldur, çalýþýp da varana,
Kabir cennettir, hak yolda durana.
Gönül devraný her daim döndükçe,
Can yongasý umutla ýþýl ýþýl yandýkça,
Hakla batýl mücadelesi sürecektir,
Hakikat batýlýn tefini dürecektir.
Sen uyursan beyhude hayatýnda,
O zaman sana dar olur cesedin,
Ruhunun karanlýk otaðýnda,
Hakikat kalbine ulaþamaz,
Cehennem çukuru duraðýnda…
Ders alýp da hatalarýndan uslanmayana,
Ýlâhi merdiveni görüp de týrmanmayana,
Ýki cihan da dar olur, imaný kucaklamayana.
Manevî bir merdivenden bahsettik,
Seni yaratanýna yaklaþtýran,
Þeytan ve dostlarýndan uzaklaþtýran,
Zor ama baþarýlmaz olmayan…
Etrafý çevrilmiþ, dikenli teller ile
Ve dünyanýn sahte rüyalarý ile
Gözünü yum ve ilk adýmýný at,
Gel sen de merdivenin güzelliðini tat,
Allah’a gerçek bir kul olarak,
Adýmýný çekinmeden merdivenle,
Hiçbir kimseden korkmayarak…

Mart/1992
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: