KURULUR MİZAN

Kar, dolu, yaðmur; arkasýndan yaðdýrýlýr taþ,
Düþtüðü iðne ucunda; ne ayak kor, ne de baþ.
Ýnsan için doðar; yeni bir hayat, yeni bir vücut,
Felâha erer, daima Rabbi için yapýlan sücut.

Kaçýþýr insanlar; kardeþten, anadan, babadan,
Ýmandan nasipsizlere ateþ tutuþturulur haradan,
Kýyamette amelini eline verir defterini yazan,
Anlarsýn gerçekleri, fiillerini gördüðün zaman.

Dünyada az ya da çok yolculuk bitti, iþte bitti.
Bir ömür; bitmez, tükenmez derken aniden gitti.
Ahirette, mükâfat ve cezan için kurulur mizan,
Orada belirlenir, senin âcizane durduðun hizân.

Mizanda amelin aðýr ya da hafif gelme endiþesi,
Delik deþik eder, demirin eti acýmasýz kaþýntýsý,
Ruhu yakar gider, dünyanýn sorumsuz yaþantýsý,
Kalmaz yüzünde, solar mutlu günlerin neþesi…

Ebedi dönüþümüz kapýsýnadýr Rabbimizin,
Kabul olmasýný diliyoruz, âcizane duâmýzýn.
Ýnan ki amelsiz îman, meyvesiz aðaç gibidir,
Kökleri kurumuþ, küflenmiþ mantar gibidir.

Allah’ýn ipine sarýlmaktýr, bizim asýl gayemiz,
Adâlet, hak, hukuktur gidilecek son hedefimiz,
Allah aþkýyla doldurmalýyýz, kalbi durmaksýzýn,
Ýki dünya için de çalýþmalýyýz hiç oturmaksýzýn.

Konya/1991
Sosyal Medyada Paylaşın: