Ýçimi hüzün kaplar hep, Kendini düþünen; Senin, benim için çýrpýnmayan, Soðuk duruþlarýyla Orda koþmayan; Ýnsanlar için. Sadece onlar; vardýr. Ne geç öðrenirim Yalnýzsýný; Paylaþýrken, varken; dur durak bilmediðim, Zamanlardan sonra... Benim ne durumda olduðumla insanlarýn, O soðuk insanlarýn ilgilenmeyeceðini, Vermemem gerektiðini, Ne geç öðrenirim. Öðretirken bana yaþam. Peçeteye akan kanlarýmý salarken, Lambasýz, Iþýksýz geçen zamanlarýmý, Kuru kuru çatlayan cildimi, Bulduðumla yýkadýðým, saçlarýmla, Yol param elimde yokken, Yürüdüðüm yollarla. Ne geç öðrenirim... Üþümüþ mü insanlar? Soðuk soðuk, dururlar. Artýk bende üþürken, Bende onlar gibi olup Olduðun da vermemeyi; Öðretecek misin sen bana yaþam! Zorlayarak beni böyle, Öðretecek misiniz; Siz üþümüþ insanlar! Ben de üþümüþ Ýnsan mý olacaðým, artýk! Hüzün kaplar içimi. Bir bardak çaya, içli içli bakarken Ýçimi, hüzün kaplar. 31 Mayýs 2009 Gülten Aðrýtmýþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
gultenagritmis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.