Ayna... (daha da yabancıyım her bakışımda)

Ayna,bakarken bana,nede kederli,
kimi aðlatmýþ,kimi güldürmüþ yýllardýr.
Ýçinde asýrlýk sýzýlar gizli,
aðaç gibi,dökülür yapraklarý,üzen rüzgardýr...

Sonbahar,yaðmurlu,soðuk ve yalnýz,
Þaire benziyor mevsimi hazan.
En sonunda kayýp gidiyor yýldýz,
zaman gibi,aceleci ve oyun bozan...

Kirpiðimin ucunda telaþlý damla,
gözlerim aðlamaktan yorgun,ümitsiz.
Hayatým kimsesiz,sonum muamma,
birgün görecekmiyim dertsiz kedersiz...

Tohumum,filiz veremem,toprak bin piþman,
mahçup tabiat her bir zerreme.
Gülemem,gülmek yüzüme isyan,
kimse sahip çýkmýyor güneþsiz gölgeme...

Bedevi aylarda yapayalnýz bir evim,
gelen giden kalmadý,kapým kilitli.
Cüssesinden korkan,çocuk kalpli bir devim,
büyüyor yalnýzlýðým,ruhsuz heybetli...

Resimler geçmiþin siyah beyaz þahidi,
benmiþim gülümseyen kahkahalarla.
Yaþanan öykülerin büyücü sahibi,
ihtiyarým,dargýným yalancý aynalarla...

Saçlarýmda ki karlar erimeyecek mi?
Bir daha esmeyecek mi o deli rüzgar?
Kaybettiklerim geri gelmeyecek mi?
Banada mý tuzak kurdunuz yýllar...

Sönüyor kandiller,sönüyor mumlar,
nereye gidiyor can parçalarým.
Sonu güzel deðilmilþ bitti oyunlar,
gemisiz kaldý garip,kimsesiz limanlarým...

Herþey aynada çýktý karþýma,
onda hatýrladým hazin sonumu.
Kýyýyor zaman gözyaþlarýma,
yoksa herþey aynanýn bir oyunumu...?


enginname...


’’kýrýldý bin yerden utanmaz ayna...toplayacak birini beklerde durur...’’
Sosyal Medyada Paylaşın: