Gönlümün limanýna sýðýnmak istemedin, Bir kez olsun yüzüme “seviyorum” demedin, Gönlümdeki sevdayý ne demeye görmedin? Ben de bilirim elbet gönlümden silmesini.
Bahar yaðmuru gibi bir yaðar bir esersin, Söz söylenmez ki sana, her sözüme küsersin, Aðustosta buz olur býçak gibi kesersin, Sahi! Kimden öðrendin gönüller dilmesini?
Sanki Zümrüdüanka inmiyor Kafdaðý’ndan, Ne de zormuþ gülünü dermek gönül baðýndan, Hangi gönül kurtulmuþ bu aþkýn tuzaðýndan? Sevdana düþen bülbül unuttu gülmesini.
Basýp da görmediðin sana hayran bir kuldum, Boþalttýðýn kalbine her gün yeniden doldum, Beynimde estirdiðin fýrtýnada kayboldum, Ýstemem hiç kimsenin rüyamý bölmesini.
Sevgiler anlatýlmaz yaþanýr gönüllerde, Dikeni kimse sevmez, gönülleri güllerde, Ümit diye biri yok, þimdi masal dillerde, Ýstemem namertlerin aþkýmý bilmesini.
Ankara- 21.05.2009 Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit zeki soyuduru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.