ODAMDAKİ IŞIK

Birtanem,
Sana, içimden geçen duygularý
Bir, bir açýklamak istiyorum,
Bir, bir...
Ama nereden baþlayacaðýmý
Ne ben biliyorum,
Ne kaðýdým,
Ne kalemim...

Kar yaðýyor dýþarýda, kar...
Bir bilsen içimde
Ne biçim bir ateþ var
Püskürüyor her gün hasret ateþini
Durmak bilmiyor,
Bilmiyor içimdeki volkanlar...

Damla damla eriyor odamdaki mum
Eridikçe odamý bir karanlýk
Yavaþ yavaþ basýyor
Öyle bir karanlýkki
Biraz sonra göz gözü görmeyecek
Yalnýz bir ýþýk,
Ufacýk
Yansýyor odamýn köþesindeki aynadan
O kadar fersiz ki
Yalnýzca nefes aldýðým zaman parlýyor
Üflüyorum,
Ve çeke çeke bitiyor...

Tam bu sýrada bembeyaz karlar içinden
Bembeyaz gelinliðinle
Sen geliyorsun
Yine yüzünde bir tebessüm,
Bir tebessüm...
Elinde sevda çiçekleri
Ýþte o an sigaramýn ýþýðý çok sönük kalýyor
O an odamdaki karanlýk
Yerini aþk ateþinin verdiði ýþýða terk ediyor
Ve o an senin hayalinle bile olmak
Beni sonsuz mutluluklara garkediyor
Ýçimdeki bu anlaþýlmaz duygular
Gittikçe çok bilinmeyenli
Bir denkleme benziyor...
Ýþte böyle birtanem...

21.01.1983
Necati ÞÝMÞEK

Sosyal Medyada Paylaşın: