Gitti de gönlümüz düþtü gazele,
Bundan sonra bakmam hiçbir güzele,
Bir gül ki, savrulur hep elden ele !
Düþerken yakýna, kollar ýraðý,
Sanýrsýn dünyada yoktur duraðý.
Hayat dediðimiz kovalamaca,
Gökler aðzýmýza kapanmýþ baca!
Kaç tur atýyorum bir uçtan uca;
Sonu gelmez yürüdüðüm yollarýn,
Kalmadý vefasý bak aynalarýn.
Her gün giriyorum yeni bir þekle,
Yüreðimde patlayacak fiþekle,
Gece iner iðneli bir döþekle !
N’olur geri versen uykularýmý,
Bitirsen ezeli korkularýmý.
Büyüdükçe dalým, küçüldü gölgem,
Nerdeyim, nasýlým artýk bilemem,
Çaðýrsan cennete inan gelemem;
Bir kurbanlýk gibi adanýyorum ,
Her gün bir yanýmdan budanýyorum!
Gölgem de eridi, kaldým bir sese,
Küçüldü de gökler girdi kafese,
Koca kainatta nefes, nefese !
Kaldým derim, inanmýyor kimseler,
Ýçten içe, kemiriyor nameler...
Desteksiz kaldýlar, tutmuyor dayak,
Þu boþlukta kalan ellerime bak,
Kaldýysa yüreðin, gel sen kýna yak!
Soðumadý içim yaðan karlarda,
Bir býçak ki özlem, azgýn yarada!
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.