yüzümde devrik cümle yorgunluðu
özne olmaya çalýþýrken tümcelere
küstü sesli harflerim
sessizlerse zaten kayýp
nerden baksan yarým bir yaným
dilime dolansa da aþk’a dair ezgiler
fýrtýnamda boðulur melodisi
hiç olur gider
kaç yalana kandýk
gönüllü çýktýk belki yoldan
ya da pusulamýz þaþtý da
güneþin doðuþu kaydý batýya
bin yýllýk özlemle sarýlmýþtýk oysa
pamuk ipliði hayatlarda keskin býçaktý aþk
ne yana dönsek kesik yüzümüz
ne kadar yansak o kadar insanýz
bildiðim tüm doðrular çürür avuçlarýmda
katarým gözyaþýma silik mazimi
ýrmak ýrmak akar
deli fýrtýnada çaðlarým
sebepsizim þimdilerde
fersiz bakýþlarým var
bir de inançsýz yüreðim
kayboldum karanlýðýnda
dünya denilen kör kuyunun
an’dan ibaretse yaþanan
gömdüm zamaný kumdan saatin dolu tarafýna
salasý okunur içimdeki yalnýzlýðýn
kimbilir !
öldüm de yaþýyor sanýrým kendimi hâlâ
Gülay Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.