KENE
Kurtçuklar bir vücudun özünü sarmýþsa derinden,
Ahlak dersi vermesin kimse anlamsýz kederinden,
Yalanýn biri bin olmuþ, dinlemez yürür üzerine,
Kan emmek için bir delik açar, silinmez yerine.
En doðru kendisidir, ilahi olaný çaðdýþý sayar,
Þeytan ve dostlarýný sýrtýnda gezdirir diyar diyar.
Kalp ve beyin olmuþsa, her daim nefsin esiri,
Seni baþkalarýna hep köle yapar, tutmaz tesiri.
Onlarýn iþi, yüce yaratýcýya hep isyan etmektir,
Nefsine uyup da þeytanýn yolundan gitmektir.
Hak, hakikat yoktur, yalan yüklü heybesinde,
Kan emmek vardýr, sahte maskenin gölgesinde.
Timsah gözyaþýyla zulmün deðirmenine su taþýr,
Taþ döner, yaþ döner, kaþ döner, senin alnýný kaþýr,
Sen ki su bulamazsýn çaðlayan ýrmaðýn ortasýnda,
Aðlar durursun çoraklaþan dört iklimin arasýnda…
23.03.2008
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.