Tut Ellerimi...
Gönlümün mor salkýmlý bitmeyen yolu
Sana çiçek kokularýndan bir tutam gerçek getirdim
Ne söz çaldý ruhumu nede evren
Acýlarýn içinde volkanlardan kaçýp
yeniden doðan bir sevgi tomurcuðuyum
Tut ellerimi
yaþamý saran mevsimlerin güneþinden
Biriktirdiðim özlemlerim yakacaktýr seni derinden
Sanma ki çöl olacak umutsuzluðum
Günbegün çoðalan tomurcuk olacak
avludaki bekleyen ruhum
Tut ellerimi
sýmsýký sarýl hayata
bir o kadarda gidecekmiþ gibi
unut zamanýn kýrgýnlýklarýný,
veryansýn etsin cümleler
yakarsa yalanlar tomurcuk çiçeðin yapraðýný
ömür biterde susturamaz içindeki dinmeyen ahýný
sana mor yýllardan bir tutam gerçek getirdim
Tut ellerimi