þuramdaki çeken akýntý; kýyýya yüzdükçe içine alan, aðzý köpüren þu yürek atýþý! yýðýlýr gecenin sessizliðine, olta ucunda çýrpýnýr karanlýk...
þafak tahtýnda ayýrýp bacaklarýný, yepyeni bir gün doðurur. o el ense keyif çatarken; kordonunu ben ezerim taþla. ilk þaplaðýný benden yer, ilk bana aðlar, þafaðýn kýzýl kýzý! ve adýný fýsýldarým kulaklarýna:
“senin adýn ayrýlýk!”
Hidayet DAL/Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.