öylesine bir özlemdi içindeki ki kaybolmuþ umutlarý gemilerin susturulmuþ düdüklerinden ilham aldý
siz vakitleri bir saat ileri atmaða kendinizi hayatla kandýrmaða çalýþýrken uzaklarda ve dahi çok uzaklarda bir adamýn güneþ kurusu ellerinin beyaz ayasýna konar bir yapraktýr veda edilmiþ bir þehirden sonbahardýr alabildiðine papatya fallarý birden
/kendinizi ellerinizle kandýrmaða çalýþýrken/
ben kadýnlarýn ellerine birer býçak dillerine þiir veriyordum üzerimde beyaz ipek sonra kanatýyorlar ellerini kadýnlar ilk çaðdan kalma bir vahþilikmiþ gibi içimdeki
/cihan Hayyam’a doðdu sonra/
ve rubailer döküldü kadehlerden mey süzüldü dudaklarýmýza Hayyam ötelerden ses ederken
ben bir bahara uyandým istanbul’un tepelerinde gözlerimde erguvani bir ahenk sabaha karþý aðlamaklý
/sabahleyin istanbul’un rengi makam-ý sabâ/
parmaklarým Hint ellerim Züleyha
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lâ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.