YEŞEREN UMUT
Köyler serpilmiþ daðlarýn yamaçlarýna,
Çok uzaklardan göz kýrpan yýldýzlar gibi
Çýk daðlarýn doruðuna hele bir bak,
Ýçin ýsýnýr karakýþýn ayazýnda.
Ben öðretmendim Çatalkaya köyünde.
Çaresiz kalmýþtým kar yollarýmý kestiðinde.
Elmalý köyünde doktordum,bebeleri yaþama döndüren.
Harþit Çayý geçite kapandýðýnda,
Umut ekmiþtim umutsuzluðun üzerine.
Turnalarla paylaþmýþým sýla özlemini,
Yaþamadým yalnýzlýðýn kahredici sýkýntýsýný.
Hep sýlayý yaþadým gurbette,
Yýldýzlar kadar uzaktaydý benden.
Hemencecik ulaþýrdým ellerimi uzattýðýmda.
Yitik sevda koymuþtum adýný düþlerimin.
Destansý bir yaþamla akarken zaman;
Koþmuþum ardý sýra.
Birlikte yaþarken sevinci,üzüntüyü.
Ýlmek ilmek sevgiyi dokumuþum yüreklere.
Tohumlar ektim, güneþ yanýðýndan kavrulmuþ
Bakýr renkli kýraç topraklara.
Sulamýþým yüreðimden süzülerek çaðlayan
Abýhayat ýrmaðýnýn sularýyla...
Bir de baktým ki
Çimlenen tohumlar fidan olmuþ,
Fidanlar aðaç,
Meyveye durmuþ aðaçlar
Baharla birlikte.
Ufukta yaz var günlük güneþlik.
Ufukta yeþeren umut....
Bayram Ali BAYRAM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.