sen bitiyorsun karanlýk doðuyor sarýlýyor zayýf bedenime...
þimdi gitsem kendimden uzaklara arasam sensizlikte seni ... bulabilir miyim acaba karanlýkta bir mum yaksam gözlerini görebilir miyim bir daha...
duvarlarým yanarken med-cezir’ler yaþanýr umursanmaz hayatýmda... ne desem boþ biliyorum gözlerim kapanýrken masalýmýn son sayfasý okunmakta...
gökyüzünde sevda yýldýzý sanki kayýyor bu gece ve þehir yavaþ yavaþ karanlýða gömülmekte... durdurabilsem zamaný yarýn için bir umut eksem ne fark edecek uçurumda ayaklarým baksana...
sen girsen odama sualsiz sanki hiç gitmemiþ gibi baksan bana... ve gözlerim görse seni daha önce hiç görmemiþ gibi ayrýlýðý tatmamýþ gibi davransan, sarýlsan sensiz omuzlarýma...
sende sensiz kalabilsen keþke bana muhtaç kalsan çölde su gibi...
sensizlik ;sensiz -seni - nasýl acýtýr bilebisen son demek nasýl acýtýr bedeni görsen... ve gelmeyecek bir seni beklemek nasýl koyar insana anlayabilsen
bir kelebek misali yaþýyorum artýk son sözcüklerimi...
birazdan güneþ doðacak biliyorum ama kanatlarým yorulmuþ çok güneþi göremeyeceðim hissediyorum...
sensiz-sen- çok acý zaten boþver görmeyeyim artýk sensizliði ... ama korkuyorum ya ordada sensizsem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mai den Masallar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.