Gülmedi yüzlerim severken seni ! sevmedin de sen, Derdime dert katar durursun, beni sevmedin de sen, Oysan gönül kuþum severdim seni, her þeyimle ben, Âh çekerim, durup, durup, bir daha gelme istemem.
Bezm-i cihânda sevmeden ölmeye yok tahammülüm, Gel cananým gönül verip sev, bana dert veren gülüm Aþ-k_ ile yanmýþým gönülden sana, gel ! yeter gülüm, Ben sana mecburum yeter gel, seni sevmiþim gülüm.
Müf te i lün, me fâ i lün, Müf te i lün me fâ i lün
A.Yüksel Þanlý er 20 Mayýs 2009-05-20 ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.