uçurtma ufuk vuslatı

yasaklar
cezalar /iþkenceydi çocukluðuma
firar ederdim elbet
annemin boþ bulunduðu anda

soluk soluða kaçardým
uçsuz bucaksýz sýðýnaðýma

-o zamanlar yeþillik
henüz küsmemiþti istanbul’a-

çayýrlar
kýr çiçekleri/ papatyalar

baharlar/ bahar gibiydi o zamanlar...

yanaklarým avuçlarýmýn garantisinde
yüzükoyun uzanýp çimenlere
dikerdim gözümü ufuk çizgisine
dalardým öyle/ saatlerce...

(neydi uzak
ne kadar uzak olabilirdi uzak
dünya orda mý biterdi
orda mý baþlardý hayat
mümkün müydü ona dokunmak)

evet / evet
büyüdüðümde
yasaklar bittiðinde
dokunmalýydým ona/ ellerimle...
çekmeliydi beni de
o derin lacivertliðine

ürperirdim güneþ çekilince
gün siyaha dönünce

-ki karanlýktan ürkerim hala-

...

yine o zamanlar
günlerce uðraþýp kardeþimle
bir uçurtma yaptýk kendimize
çýtalý
boyum kadardý
kuyruðu rengarenk
kendi mavi
-ki oldum bittim severim maviyi-

bir heves koþtuk sýðýnaðýma
güneþli bir bahar günü
rüzgar tam kývamýnda
göðe yükseldi salýna salýna
zor zaptediyorduk
küçüldükçe aðýrlaþýyordu hayta

uçmanýn tadýna varýnca
rüzgarý da alýp arkasýna
direndi tutsaklýða...

garip bir duygu kapladý içimi
aldýrmadan kardeþimin gözyaþýna
salýverdim ipini
yüreðimi de katýp ardýna
...

kaç mavi uçurtma gördüm sonra sonra
postal eziði/ kara yamalý
kuyruðu kýrmýzý
bazýsý küsmüþ rüzgara
bazýsý hepten kýrýktý

-düþünüyorum da / acep nasýl bir rüzgar gerek
uçmayý yeniden hatýrlamalarýna-

(ama biliyorum
benimki salýnýyor hala
biliyorum / ki direndi onca fýrtýnaya

kavuþacak biliyorum
kavuþacak o lacivert uzaklara)
...


þimdi ben
ne vakit bir rüzgar hissetsem
uçmaya yeltenirim

býrak derim zamana
iplerimi býrak derim

dinlemez/ çeker yine çarkýna

olsun varsýn
uçurtmam özgür ya


Sosyal Medyada Paylaşın: