ul
SENİ BIRAKTIĞIM İSTANBUL
Ben umudu, seni býraktýðým Ýstanbul’da buldum.
Nedensizce sevilebilmenin içinde.
Islak bir yolda, yapayalnýz yürürken önüme çýktý birden.
Üstelik, yanýmda sen olduðun halde.
Sýcacýk ellerini esirgemeden,yüzümü okþarken,
Ve sadece, geçmiþimi silmeye çalýþan,
yeni bir gelecek oldu önüme.
Senin þarkýlarýnda deðil, benim þarkýlarýmda aðlayan,
Senin gözlerinden deðil, benim gözlerimle konuþan,
Senin gölgelerinde deðil, benim gölgemle dans eden bir melek.
Hem de, geçmiþimi silmeye çalýþan, yeni bir gelecek oldu önümde.
Ben umudu, seni býraktýðým Ýstanbul’da buldum.
O giderse, ben varým diyebilmenin içinde.
Tüm þarkýlarýnýn melodisin de,
ve sen varken önüme çýkýverdi üstelik.
Hem de yalnýzlýktan korktuðum günlerde.
Seviþen yanýma yaren,
Yorgun yanýma çocuk,
Hýrçýn yanýma þýmarýk,
Anlýðýma kelime deðil, can verdi.
Ben umudu, seni býraktýðým Ýstanbul’da buldum.
Kalabalýk yalnýzlýklarda, özlemenin içinde.
Mütemadiyen burnumun sýzladýðý,
hasretlik yüzünü görememenin benden aldýðý,
tüm sözlerimin, düþlerimden uçtuðu günlerde.
Eski radyolarda çalan, hüzzam þarkýlarý,
Þiirlerinde devrilen cümleleri
ve küf kokulu kalemimle,
belki de hiç var olmadýðým hayatýnda,
suretime esir olmuþken buldum.
Seni býraktýðým Ýstanbul,
Adam’a mýhlanmýþ bir tuzak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.