AĞLAMA GÖZLERİM
Su yangýn,ateþ buz,çöl kutup,
Dayanmýyor kahrolasý bu yürek.
Kolay mý sanýyorsun hüzünlerde,
Senden kopmak,ayrýlmak.
Buldum sanýrken samanyolunda,
Yön veren Çoban Yýldýzý’mý.
Kalan yaþamýmý da kaybettim,
Pusulasýz,dümensiz,bir okyanusta gemiyim.
Çok yýllar geçti,mutsuz,umutsuz,
Sanki uzunlarý hep kýsa yaþadým.
Nereden mi anladým,çünkü yorgunum,
Kalan kýsada farkettim ki sen/ sen uzundun.
Sular yandý,çöller ýslandý,
Ýnan ki bu yürek, yine sana doymadý.
Devlerin aþký büyük olsun istedim,
Ben küçüldüm,dev daha da büyüdü.
Az dolu,çok boþ bir ömür,
Son deminde seninle kapansýn istedim.
Þimdi bakýyorum da son sayfalara,
Söz dinle be!.. Deðmez.
AÐLAMA GÖZLERÝM…
Rüþtü SUNGUR 18/05/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.