RAKI ŞİŞEMDE GÖZLERİN VARDI

Ayrýlýp gittinya ardýna bile bakmadan,
Ne bir veda busesi ne de bir hatýra.
Kalmadý yüreðimde bir yaþama sevinci,
Belki de tek dostum içkim ve sigara.

Dün girdim bomboþ evimize,
Adýmlarým geri geri geldi eþikten.
Bir sigara yaktým kapý önünde,
Sanýrým gideceðim ben bu dertten.

Ayrýldým, her zaman koþarak geldiðim evimizden,
Deniz kenarýnda boþ bir masa buldum.
Otuz beþlik raký,birkaç ta meze,
Karþýma da senin için boþ bir sandalye koydum.

Açtým otuz beþlik rakýnýn kapaðýný,
Tesadüfya radyoda bir nihavent baþladý.
“Hüsranla gönül hep inler”
Bardaðýma yarým raký,yarým seni doldurdum.

Bir yudum aldým senli kadehten,
Deniz,yýldýzlar,dalgalar ne garipti.
Boþ sandalyene baktým bir süre,
Yýllarýmýz gözlerimin önünden geldi geçti.

Ýkinci kadehte seni görmeye baþladým þiþede,
Bardakta ay ýþýðý gibi gözlerin.
Beyaz peynirde tadýn,
Kavunda ferahlýðýn.

Denizdeki dalgada duyar gibi oldum sesini,
Arada bir de boþ sandalye doluyor gibi oldu.
Küllükteki sigara dumaný,
Sanki senin adýnla doldu.

Garson geldi bir zaman sonra,
Hesabý ödedim seve seve.
Abi vakit tamam kapatýyoruz dedi.
Biliyorum biliyorum da gitmek istemiyordum o sensiz eve.
Rüþtü SUNGUR -09/08/2008

Sosyal Medyada Paylaşın: