ÖLÜLER HİÇ YAŞAR MI DE ME!

Ölüler hiç yaþar mý de me!
Ben þahidim.
Bir doðup,
Bin kez ölenler var aramýzda.
Günde bin kez ölüp dirilenler…
Herkes bilmez onlarý,
Onlar yaþamazlar aslýnda,
Kimseyi de yüreklerinde yaþatamazlar.
Bir aþkýn varlýðý yaþatýr onlarý,
Bir de bitmez tükenmez umutlar.

Dönmeyeceklerini bile bile,
Beklemek.
Sarýlamayacaðýný göre göre,
Gözlerini yatýrýp ýraklara,
Yol gözlemek.

Bir doðdum pir doðdum deyip,
Hayattan biþey beklemeyenler var.
O bile yetti,
Bin kez ölsem de…
Bir aným ömre bedeldi diyenler,
Ve onlar var oldukça,
Aþkýn kýymetini bilmeyenler çýkacak aramýzda,
Ve aþký hep onlar yaþatacaklar.

Ölüler hiç yaþar mý de me!
Ayakta ölür bir çýnar gibi aþýklar…

Kovuðunda barýnan sincaplar gibi,
Sýcaklýðý ile ýsýtýr buz tutmaya baþlayan,
Geçmiþ yaþantýlarý.

Uçsuz bucaksýz yerler bilir misin?
Sen hiç sevdin mi söyle bakalým?
Aþký tatmadýysan nerden bilirsin!
Vuslatýn anlamýný.
Aþk!
Yok olmadýr, yerine göre tükenmek…
Var olma çabasýdýr tutunmak…
Direnmektir satýlmamak adýna…
Çýkmaktýr güzellikler katýna…
Kör olmaktýr, görmemektir.
Kendini heba etmeyi fark etmemektir,
Yaþanmýþlýk adýna,
Bir sevgili hatrýna.

Cuma YAT 19 Mayýs 2009

Sosyal Medyada Paylaşın: