Yüreðimde býraktýðýn acýlar aðlýyor þimdi.
Þimdi hüzzam makamý yaðmur yaðýyor buralara.
Ruhumu besleyen sevgi dallarýnda
Açan sevgi çiçeklerim soluyor tek tek,
Ve bir kara kýþa hazýrlanýyor bu yürek.
Uzak diyarlardan, adýný hiç anmadýðýn,
Caddelerinde ve sokaklarýnda dolaþmadýðýn,
Uðrunda mektuplar yazmadýðýn diyarlarda soldu gün,
Yüreðine hiç dokunmadýðýn,
Gözlerine hiç bakamadýðýn kadardý uzaklýðýn.
Hüzzam makamý aþk þarkýlarýndaydý sýcaklýðýn,
Hep beklenen, özlenen, uðrunda ölürcesine sevilen,
Bazen ölünen, ölüp ölüp yeniden dirilen,
Kara saplý bir hançerdin baðrýmdan çýkaramadýðým,
Güneþi doðmayan kýþ ayazýnda býraktýðýn..
Buralara hüzzam makamý yaðmur yaðýyor sevdiðim,
Bu koca þehir yýkanýyor, sen damlalarýyla,
Caddelerde yokluðunun ayak sesleri geceye uzanan,
Bir kez daha gözyaþlarým karýþýyor yaðmura,
Ve hüzzam makamý þarkýlar dudaklarýmda.
Ayþe Manav
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.