Gece karanlýktýr Zifir gibi, katran gibi karanlýk Garip bir hüznü barýndýrýr karanlýðýnda Sokak lambalarý ýþýk olur Karanlýðýn yalnýzlýðýna Yýldýzlar çabalar aydýnlatmak için Ama nafile çabadýr, cýlýz kalýr Katran karasý gecede Sonra ay doðar geceye Tüm heybetiyle Gururlu ve vakurdur Emindir kendinden, doðar geceye yine tüm heybetiyle Ve oradan aydýnlatýr karanlýðý, Ha birde yalnýzlar kervanýndaki mutsuzluk mahkûmlarýný Ýçimizde çocuk olur Mehtap Ay ile her seviþmesinde Iþýltýsý çýplaktýr ve yalýndýr Pýrýltýlý deðildir, Sahte deðildir Sonra yakamoza döner deniz Mücevher ýþýltýsýdýr Karanlýk koyu maviye döner Ay ýþýðýnda Rehber olur, pusula olur Etrafý kalabalýk ama kendi yalnýz kýz çocuðuna…
08 / 04 / 2008 Erzincan
Mehtap Altan’a sevgiler
Sosyal Medyada Paylaşın:
hyucel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.