Bu yýldýzsýz bulutlu geceler,çýldýrtan insaný, Bu can yakan ayrýlýk,bu yalnýzlýk,bu hüzün. Bir afet sonrasý paramparça, Çökmesi yok mu gökkubbenin baþýmýza.
Ýþte o hüzne müptela olmuþluðumuz, Uzunca bir yokluðun,çilenin deðiþmeyen, Kadeh düþer elinden kýrýlýr,dokusu ve büyü bozulur. Sahillerden esen yel deðil,garipsi yosun kokusu.
Koþarken peþinden yaþam sevincinin, Bir an duraksar nefes alýr o anda derin...derin. Sonra öldüðünü hatýrlar, Selvisi yaðmurlarla ýslanan gecelerin..
Nerdeler o sevenlerim,nerde o dostlar? Hep hamasi davranýp o aldanýþlarýmýz, Nerdeler?sevgiyle baktýðým sandýðým gözler, Þimdi avuçluyor ýslanmýþ yaðmurdan çamursu eller.
Bir ölüyüm artýk musalla taþýnda, Kimi rahmet okur,tazimle baþýmda Kimi lanet eder sessizce karþýmda. Gidiþim dostlara veda,düþmanlarýma bayram olsun.
Yeter artýk duymak istemiyorum ey hoca..! Ne olur artýk gömün beni sadýk dost kara topraða.
ve.... Sakýn biþeyler yazmayýn mezar taþýma.!
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.