Manzara
Her sabah yeni bir manzara uyanýr, sevinerek sonra etrafa bakýnýr,
Doðrulur yatýp durduðu yerinden de, güneþin sýcak þýklarýyla yýkanýr,
Gülerdir o yüzü güneþ yükseldikçe, her þafakla uyanýr manzara yeniden,
Gün biter güneþ geçip gider de, o sevinçli manzara karanlýkta kalýr.
Manzara yorgun düþmüþtür dalar artýk, o derin uykusuna gece erkenden,
Ay yýldýzlar çýkar gelir de derinlerinden,güler yukardan dünyayý seyrederken,
Sevgililer aþklarýný anlatýrdýr, mehtablý gecede çok kez öpüþerek,
Mehtaba bakar durur çok sevgililer, yatmýþ da o sevgilisinin dizinden.
Karanlýk sokaklarýnda dolaþýrlar, geceleri aþk’ý meþki isteyenler,
Onlarýn manzarasýdýr karanlýklar, bir türlü aydýnlýk olsun çýksýn, istemezler,
Seviþirler onlar en kuytu köþeþerde, doymadan öpüþerek hep þeviþirler,
Sabah manzarasý çýkmasýna yakýn, onlar ordan kaybolur kaçar siviþirler.
Manzara çýkar gelir de her sabah, gösterir sana bana o gülen yüzünü,
Nurlu güzelliðiyle aydýnlatýr durur, gün boyu herkesin karanlýk yüzünü,
Bunu bilen bilir ! bir de gören görür, zevksiz ruhsuz olansa baksa’da görmez,
Manzara onlara hep bakýp dursa da, onlar karanlýkta geçirir gününü.
A.Yüksel Þanlýer
17 Mayýs 2009-05-17
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.