BİRLİK
Benim gibiler dertli ve çileli,
Ben, kendimi bildim bileli,
Bize bakanlarsa, ateþ kadar yakýcý,
Buzullar kadar da soðuktan kavurucu…
Rüzgârýn savurduðu kadim tohumlar,
Yeþil ot olur, beþik olur, tabut olur,
Ýnsanlar, aðaçlar ve kuþlar oltayla otlar…
Akýlsýz insanlarsa otun ne olduðunu,
Anlamadan balýklamasýna atlar…
Apayrý kalmýþ bireyler birbirlerinden,
Toplum ayrýlýp sýyrýlmýþ bireylerinden,
Ýnsanýn nefsine hoþ gelen bir hareket,
Zincir olur, kelepçe olur, kurþun olur,
Hapishane köþelerinde, mahpus olur.
Güya bütün bunlar ise müeyyideymiþ,
Ceza imiþ, kýsýtlamaymýþ, yaptýrýmmýþ…
Ýnsan, sadece hapishanede mahpus olmaz,
Avucun içine sýkýþtýrýlmýþ bir avuç ette,
Hükümlüdür, aklýný çalýþtýrmayan iskelette,
Aklýný nefsine kiralayan kiralýk katiller,
Bu tenin en büyük münafýðýdýr kanlý eller,
Esirliði hürriyet gösterip alçalarak,
Yükseldiðini sanýr yerin dibine çakýlarak.
Yine efkârlandým, bu Ramazan akþamý,
Birlik, birlik dedik de
Hep bireycilikte kaldýk.
Güçlenen kollarýmýz, kanatlarýmýz,
Bir kuþa tüy, telek olamadý daha
Kuþlar ordusunda…
Ben çileliyim ve dertliyim,
Dürülen kendi dünyamda,
Dâvetler gelmesin, iftarlar açýlmasýn,
Biz, bize acýmasýzca düþürülürken…
Ayrýlýklar, beni hep düþündürdü,
Düþündükçe, yalnýzlýðýmý anladým,
Sahipsiz þu yalan dünyamda,
Yaþamak istiyorum tek baþýma,
Yýkýk örenlerde, Sevrlerde, Hiralar’da…
Maddî, manevî yönden ezilirken Müslümanlar,
Biz, keyfi endamýmýz için boðaz harbindeyiz.
Birlikmiþ, birbirini acýmasýzca ayýklayarak,
Acýmasýzca kalpleri yakýp yok ederek,
Küfre bandýrýp kardeþini linç ederek…
Birlikmiþ, münafýk ve kâfirle bir olarak,
Birbirinin arkasýnda namaz kýlmayarak,
Müslümanýn kuyusunu acýmasýzca kazarak,
Arkalarýndan bin türlü dümeni çevirerek,
Kardeþinin samimi davetini reddedip,
Kardeþlik kervanýna girmeyerek…
Birlikmiþ, birbirine kýz vermekten kaçýnarak,
Cý, ci, cu, cü… Saplarýna, Kur’an diye yapýþarak…
Ayrýyla ayrý olmanýn adý da birlikmiþ,
Münafýk ve kâfir gözüyle kardeþini süzen,
Ýnsan da bahsedermiþ birlikten, beraberlikten…
Aðla gözlerim aðla, senin oluk yaþlarýn,
Bir avuç et parçasýný saflaþtýrýr, ruhlaþtýrýr…
Evet, birlik istiyoruz hem de küfre karþý,
Birbirimize kenetlenip ayrýlmayarak,
Kendi hamurumuzla iyice yoðrularak…
Eleþtirmek ve doðrulara yönelmek,
Gayesinden uzaklaþtýrýlan bir toplum,
Ne kadar edebiyat yapsa da,
Bir arpa boyu yolu aþmak için,
Batmasý gerekir, dibi görünmedik vadilere…
Bedenle ruhu birleþtiremeyen gönüller,
Toplumu bölmekten baþka iþ yapmazlar.
Kardeþim! Silkin, doðrul; ruhla teni saflaþtýr,
Artýk, dünya ile ahiretini barýþtýr,
O zaman, senin için dünya yuvarlaktýr,
Yuvarlananlarsa, aralarýnda birliktir.
Sen birliðini bulamadýðýn müddetçe,
Ayaklar altýn ezileceksin insafsýzca,
Yüce Rabbim bir de ve biz de birliðiz,
Biz birbirimizi aldatanlardan deðiliz…
04.03.1993
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.