BALTACI…
Elindeki iðeyle biledi, baltasýnýn aðzýný
Çekti yýrtýk postallarýný ayaðýna
Yaðlý urganýný da attý omzuna
Düþtü ormanýn yollarýna…
Meþe, kayýn,gürgen demedi,ayýrmadý birbirlerinden
Salladýkça baltayý, indirdi o ölümcül darbeyi.
Yok ettikçe hýrslanýyordu, kapýlmýþtý bir kez katliamýn rüzgarýna.
Yankýlanýyordu baltanýn iðrenç sesi, Anadolu’nun ormanlarýna…
Kan terleri akýyordu suratýndan
Gözleri dönmüþ ,kýzýla bürünmüþtü bir kere
Kýydýkça genç fidanlara
Aklý kalmýþtý, geride saklananlara…
Bu katliam, her on yýlda bir devam etti
Babadan oðula kalan mirastý sanki
Hep yalan-dolan
Bir bir devrildiler,her ýþýða yükselen…
Baltacý bir gün yok olup gitti
Baltasýný da hurdacý para etmez diye eritti
Böylece Anadolu’nun geleceði ormanlar tükenip bitti
Ne yazýk ki bütün canlar feryadý-figan etti…
Ayhansarýkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.