Kan revan gözlerimin ýþýðý olsan… Seni görsemde sonra gam yemem ölsem… Baharýn ortasýnda kurusam kalsam… Doya doya birkez seni koklasam kýzým…
Üzerime karlar yaðmurlar yaðsa, Gören herkes beni mutlu bir adam sansa, Þeytan bile halime üzülse yansa., Avucunun teri ellerimde soðusa kýzým…
Güle oynaya kandýrsamda herkesi, Biliyorum bu dert yaþatmayacak beni, Gözümün bebeðinde kanlý yaþ gibi, Aðlaya aðlaya sana gelebilseydim kýzým…
Sana yazýyorum sensiz dünyamdan, Vazgeçtim gülmekten zevkten umuttan, Bir kapýnýn sahte aralýðýndan, Baba diyen sesini birkez duysaydým kýzým…
Güneþten aydan ottan taþlardan, Yaðmurdan çamurdan kardan borandan, Dört mevsim yedi kýta okyanuslardan, Saçýnýn bir teli gelseydi kýzým…
Þaþýrmamak mümkün deðil acý yazýma, Doyamadým kara gözlü AZRA kýzýma, Hiç düþünmez bir anda kýyardým canýma, Birgün sana kavuþma umudum olmasa kýzým…
Beyaz teller birbir süslüyor saçýmý, Bilemem bu kederden nasýl kurtulacaðýmý, Babasýz büyüyen yetim baþýmý, Taþlara vurayým gel diye kýzým…
Engin çýkamaz düþtüðü yerden, Bir haber bekler kuþlardan yelden, Karanlýðýn ortasýnda mezar bir evden, Sana seslenir duy diye…duymazsýn kýzým… Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.