yaðmalanmýþ bir ömrün mevsimsel geçiþleri asýlý kirpiklerimde ne yana dönsem kayýp diðer yaným ve ben pervaneler misali ateþe yanarým yanarým yanarým da od olur yüzüm kimliksiz þimdi yanýk koza avuçlarým
ayasýný sürdüm hüznün gözlerime soluksuz artýk baharlar saðanak olur yaðarým da yine de sönmez içimdeki yangýnlar
benim kýþlarýmda kýrýk beyazdýr karýn rengi bir çýð düþer ki sessiz çýðlýðý içinde saklý kardelenler aðlar göremedikleri güneþe oysa ýþýðý sinemde saklý
mavi zamanlarýn az ötesinde bulutlarýn ardýna saklanýrým yýldýz yýldýz gökkubede sen dilekler tutarken ben bir söner bir yanarým
belki de âhý tuttu papatyalarýn bir bir söylemiþlerdi oysa inanmadýk sevmiyor diyen yapraklarýna af dilesem dokunabilir miyim ki bir daha en beyaz yanlarýna
ne söylese de dilim kum fýrtýnasý yüreðim hangi acý ayný kalmýþ ki ya da ölmüþken daha ne kadar acýtabilirler ki!
Gülay Bulut Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.