Karanlık..ve; ben...

çekildim karanlýklar saçan penceremin önünden;
siyahlýklarýn en karanlýk yerine hapsettim sensizliðimi...
ýþýklar kaçýþýrlar yorgun gözbebeklerimden,
þeytan bile görmeye korkar sensiz kalmýþ benliðimi;
karanlýklarýn en derin siyahýnda parýldýyor gözyaþlarým
yeryüzünü titretir karanlýklarda kaybolan damlalar...
nafile; gideni getirmez geriye... bu yalnýz aðlamalar....

Metin Kaya ÝLHAN
TRABZON

Sosyal Medyada Paylaşın: