Vakit gece. Baþýný yastýðýna koydun. Uyuyorsun. Uyuduðunu düþünmek için uyumuyorum bende. Ne kadar güzel uyuduðunu, Mýþýl mýþýl uyuduðunu düþünmek… O kadar güzel ki… Bizim gibi güzel… Bizim aþkýmýz, Bizim sevdamýz, Bizim hayatýmýz gibi güzel… Sen gibi güzel… Sana iyi geceler, tatlý rüyalar demek ne kadar güzel. Geceyi seninle paylaþmak, Ayný dakikaya talip olmak, Ayný anda ayný sözleri söylemek birbirimize… Ne kadar güzel… …ve bu sadece bize özel. Sadece bize… Bakmak sana doyasýya, Öpmek istemek, Koklamak mis kokunu, Dokunmak gül tenine, Seni istemek… Ne kadar güzel… Hani diyor ya þair, yok heybemde seni anlatacak kelime diye. Benim, seni anlatacak kelimelerimin olmasý ne kadar güzel… Seni beklemek, Seni özlemek, Sana ait olmak ne kadar güzel… Ama en güzeli de ne biliyor musun? Seni sevmek… Ama öyle kuru kuru da deðil. Seni sen olduðun için sevmek… Seni her halinle sevmek… Ýþte bu en güzeli…
Hatice Kübra YILDIRIM
13-14.05.2009/ÇARÞAMBA-PERÞEMBE Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübrayıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.