Dün alimin dizinde nasihat alan erler
Ne tekbir sedasýyla inleyen dilsiz yerler
Ýnsanlýðýn yüzünü insan o ki ak ede
Bugün baþýna buyruk köre pehlivan derler
Yýllar var öz yurdumda paslanmýþ diller gördüm
Halkýný tanýmayan çaðdaþ cahiller gördüm
Dün renk, ses, ýþýk, hece ahenkli bu kubbede
Þimdi renk kör, ses saðýr, kambur þekiller gördüm
Maziden koparýlmýþ, atiden habersiziz
Bayrakça dalgalanan hamiyetli ersiziz
Ne gülen yüzde mâna, ne aðlayan gözde renk
Kulun merhametine sýðýnmýþýz, fersiziz
Yürekte bestelenen en güzel türküleri
Aþýklar meclisinde söylenen öyküler
Riyanýn hançeriyle faziletsiz sevgiler
Gecelerin hüznüne terk ettik ülküleri
Bizi bizden soðuttu kitapsýz alim denen
Tek gariplik, yoksulluk halkýn boynuna binen
Ýhtirasa kul olmuþ baþtan baþa cemiyet
Bin yýldýr savaþtayýz olmadý yenik, yenen
Ahlak okyanusunda dolaplar döndürürüz
Cahili baþa koyar alimi indiririz
Deðerler birer birer koparýlmýþ maziden
Ufukta ýþýk görsek taþ atar söndürürüz
Barýþ ve huzur yüklü gemiler arþa gitti
Þu aðýz mýzýkasý çalan canýma yetti
Þimdi tek yalnýzlýðým çalýyor kapýlarý
Bir türkü habersizce dudaklarýmda bitti
Zülfikar Yapar Kaleli