Sen þimdi;
Hangi mavi iklimlerin sabahýna uyanmaktasýn?
Hangi iklimlerin kollarýnda sabahla kucaklaþmaktasýn
Ve hangi mavi iklimlerin gözlerinde kaybolmaktasýn.
Gittiðinden beri aðlamýyorum,
Dondu gözpýnarlarýmda gözyaþlarým,
Dilimde kelimeler tükendi yokluðuna dair,
Sözlerim boðazýmda yumruk misali kalakaldý.
Uyuþtu aðlamalarým,
Gözyaþlarým akmaz oldu,
Dil sustu,
Dermansýz konuþmaz oldu,
Sözler sustu, çaðlayan bir ýrmaktý,
Kurudu akmaz oldu.
Üþüyen ellerim,
Uyuþtu üþümez oldu.
Þimdi sen;
Hangi iklimlerin sabahýna uyumaktasýn bilmiyorum,
Hangi akþamlarýn koynuna sýðýnýrsýn
Ve hangi yýldýzý seçersin kendine eþ niyetine,
Bilmiyorum, düþünemiyorum.
Kara iklimlerdeyim,
Üþüyorum.
Gökyüzünde bulut bulut süzülüyor gözlerin,
Hangi iklimlere deðecek,
Hangi topraklarda filizlenecek,
Bilemiyorum.
Sözlerin uçuþuyor beynimde,
Silemiyorum.
Sonbaharýn son düþen yapraklarý gibi,
Sensizliðe tutunamýyorum.
Kýþ ayazýnda,
Kýraðýlar kesiyor bedenimi,
Isýnamýyorum.
Mavi bir iklimde geliþinle çözülecek kalbimin buzullarý,
Küllenmiþ bir sevgi alevlenecek ruhumda,
Ve mavi bir iklim doðacak kalbimin sarkýklarýna.
Gözlerin süzülecek topraklarýma,
Ve boy boy filiz atacak sevdam damarlarýmda.
Mavi iklimlere uyanacaðým bir dokunuþunla.
Ayþe Manav
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.