MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÜNBATIMI
Mai den Masallar

GÜNBATIMI



Yine gökyüzü kararýyor ,yine akþam olmakta
Güneþ sanki içimde batýyor
Ve sanki bir daha doðmayacak gibi

Yavaþ yavaþ karanlýk çöküyor þehre
Kaldýrýmlar ,sessiz ve derinden bir uykuya dalýyor
Þehir bir telaþta herkes bir yerlere yetiþmeye çalýþýyor

Penceremin ötesinde aydýnlýk umutlar
Ama içimden gelmiyor yarýný yaþamak
Ben dünde yaþamayý seviyorum sanki…

Ýçimde öldüremediðim ah o yar,
Gitmemiþ içerde ki odada beni bekliyor gibi


Ben her gözümü açtýðýmda yarin gidiþini görürüm
Ve her aynaya baktýðýmda gözlerimin içinde sevda ateþi olur üþürüm


Karanlýk sokaklarda yar býrakma ellerimi
Karanlýktan korkmak deðil derdim
Ben yar seni düþünür üzülürüm

Þimdi sen korkarsýn bensiz
Bu sokak ,bu insanlar, acýtýr o pamuk yüreðini

Yar, ellerimi býrakma…
Sessiz gidiþin öldürür beni

Ben sensizlikte nefes alamam,yaþayamam
Sende yaþayamazsýn bilirim
Seni düþünür kalbimi ürkütürüm..

Gökyüzü tamamen karadý þu an
Ve karanlýk; bir hýrka gibi þehrin üstüne serpilmiþ

Ýnsanlar evinde,mutluluðu,sevinci,güler yüzü yaþýyorlar
Sessizlik sarmýþ sokaðýn baþýný

Rüzgar fýsýldýyor yarin o endamlý adýný
Ýnsanlar mutlu,þehir mutlu….

Ben ise bir film karesi gibi izliyorum tüm yaþananlarý
Hüzün dolu odamda yari ilk gördüðüm pencerenin baþýnda..







Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.