Bu yorgun yüz aynada öylece duran, Sihirli parmaklarým biçare þimdi, Acaba mutluluðu satan büyücü kimdi, Kalbime katmer katmer hançer saplayan...
Simasý tenime yabancý yüzler, Baðrýmda acý acý çaðlayan ýrmak, Umudu çalan kadere sormak... Nerde kaldi verilen o esmer sözler...
Dinle beni sevgili sevgisiz kalbim, Yanacaksýn dedim sana kör kuyularda, Kalk yýka ellerini poyraz rüzgarlarda, Belkide doðru sandýðým tek yalan sendin...
ENGÝN topraklar çatlamýþ kurak, Üzerinden geçiyor merhametsiz ayaklar, Ne çabuk kar gördü bu yorgun þakaklar, Galiba geliyor yavaþ yavaþ zalim son durak... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.