Bu akþam þiirler yazmak
Her mýsrada haykýra haykýra aðlamak
Sessizce çaðýrmak istedim seni
Çýlgýnca dökülmeliydin kirpiklerimden
Yanardað misali
Dolu dizgin inmeliydin
Yanaklarýmýn tümseklerinden...
Duraðý belli olmayan otobüsler gibi
Freni tutmayan trenler gibi
Çiðneyip geçmeliydin sensizliðimi
Çaðlayan misali dökülürken çenemden
Derin vadiler oluþturmalýydýn
Göðüs kafesimi delip geçerken...
Nasýl da incinmiþti kulaðýna dokunan nefesim
Nasýl da çatlaktý ellerindeki yüreðim
Ömrümün talaný yazýyordu ya
Sekizinci sayfa haberlerinde
Sen görmemiþtin
Kimse okumamýþtý biliyorum
Her akþam sen oluyor
Her sabah senden gidiyordum
Her bahar öksüz kýrlangýçlar geliyordu
Balkonuma
Kaç yýl geçmiþti sesini duymayalý
Kaç mevsimin firarý düþmüþtü kayýtlara
Hangi bilinmezde kaybolmuþtu duygularýn
O sen miydin gerçekten
Dokunsan aðlayacak kadar dolu
Tanýyamamýþtým iþte
Baðýþla bu fail-i meçhulü...
Kalk git diyor bir ses
Kalk git
Ýndir kapý pencere ne varsa
Tut yakasýndan
Bak gözlerinin içine içine
Sor kaybolan yýllarýn
Bedeli ödenemeyen
Hesabý bilinmez gidiþini...
Þimdi geçmiþime yazýyorum kendimi
Týrnaklarým kýrýlýyor
Kanýyor parmak uçlarý ellerimin
Bir yaprak düþüyor dalýndan
Kaldýrýmlarda kayboluyor ayak seslerim
Yüzümü dönüyorum geceye
Gidiyorum...
Eylül GÖKDEMÝR/30 NÝSAN 2009