yağmur uykusu

önce kendimle vuruþtum ben
hesaplaþtým içimdekiyle,
sýrtýmda parka
belimde kýnsýz fikirle girdim kavgaya;
can tuzaklarýndan
kara sevdalardan kurtulan þaþkýn bir deliydim,
kör kurþunlar iþlemedi
keskin hançerler kesmedi beni
en hýzlý militanýydým aþkýn.

Tanrý’nýn yarattýðý bir sanattý yüreðim
kan içinde çarpan
uçurumlarda çýrpan iki kanattým ben,
yük sayýlmasýn
minnet olmasýn diye kýrdým kendimi bir gecede
kanlý gömleðimi boþuna beklediler
yarýlý kalbim sarýlmadý hiç
hep yaralý gezdi ikizim!

yine de sevdim sevdirenleri,
kemana yay
saza mýzrap
kendime ýzdýrap oldum meyhanelerde
benimle dillendi sevda þarkýlarý;
çelimsiz kelimeleri çoktan attým daðarcýðýmdan!
eðer padiþah deðilsem gönül sarayýnda
ne kapý kulu
ne de soytarý olurum aþk hünkârýna,
yine aðlarým
ama el baðlamam huzurunda kimsenin
varsýn zindan olsun benim de tahtým!

þimdi soyunmalýyým,
hecelerle ördüðüm urbamý sökerek bedenimden
tenimden silmeliyim hüzünlü bir romaný…
sabahý kollamak
yarýný yorumlamak için sevdiðimle
önce rüyasýný görmem gerek;
yaðmur uykusuna yatmalýyým artýk
çok yorgunum
uyumalýyým biraz…


ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: