Kehribar İçinde Taşıllaşmış Düşler

Biliyorum
Bu bahar da öpmeyecek çiçeðini kiraz aðacý
Dönmeyecek ýþýða yüzünü günebakan
Yýllara yenik kent yaþamlarý gibi
Tükenip düþecek yere yýldýzlar!

Ve biliyorum ki,
Kasýrga öncesi þimþek çatýrtýlarýyla suçlanacak
Kehribar içinde taþýllaþmýþ düþler
Kara beneðe dönüþecek kýrmýzýsýný kaybeden kývýlcýmlar...

Duvar diplerine biriken tozlar gibi
Doluþacak avuçlarýmýza ince sýkýntýlar
Ve karanlýðýn gözlerine gözlerine savrulacak
Çelik yaylar gibi bekleþen gerginlikler...

Deniz yalnýzlýktan uslanacak
Dalgalar baþka martýlara bel baðlayacak
Ve baþka yaðmurlarý bekleyecek
Tortusuna gizlenen ayrýlýklar...

Ve biliyorum ki,
Çoðalýp tükeneceðiz yok oluþlar içinde
Sen çaresiz, ben bitap
Kývranacaðýz bir ölünün aþýnmaya dayanýklý
Acýmasýz parmaklarý arasýnda...

Önce can, sonra kan kaybedecek kýrýlgan düþlerimiz
Köþeli gölgelere meydan okuyacak labirentlerinde ruhlarýmýz
Ama yeniden baþlamayacak
Kurnaz zil seslerinde titreþen yapay ölümlerimiz!..

Korkma! Mavi bizden yana...
Aydýnlýklar ufkun sokaklarýnda bizi yalnýz býrakmayacak
Yýldýzlarla oynaþan ay, yeniden can verecek geceye
Ve yeniden sabah doðuracak
Ellerimizde uçmaya hazýrlanan kent güvercinleri...















Rukiye Çelik
11.05.2009
Sosyal Medyada Paylaşın: