Sen miyidin kapýmý çalan Kýrmýzý bir gül gibi ilkbahardan kalan Aþk olsan sevdam olsan Ýnanmam vallahi hepsi yalan
Her acý bendedir, her dert benim Aðlayan yapraklarý topladým Kokusundan sevdim seni
Ey ömrümü kýsaltan aynalar Yeni bir aþkla, yok olurcasýna yak beni Sonra uyandýr. Ýçim kederle, isyanla dolu Kanasa da yaralarým Yalan söyleyemem Yýllar geçse de unutamam seni Alnýmdaki her çizgi, acýtýp üþütür beni
Yok, yok! sadece benim karanlýklarda yürüyen Aþkýn gücünü gördüm Ateþ ne ki Her ayrýlýk bir sevinç ya da bir keder Duygularýmýz durduðumuz yerden çýkmýyor karþýmýza Alýþtýkça hazana dönüþüyor Yüreðim sýzlýyor Kime ne...?
Nuri Daðdelen
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.