ANAMA MEKTUP 2

Dilim tutulaydý ondan söz ettim,
Bir daha duyarsan kýr beni anne.
Yari yüzündeki nura benzettim,
Artýk karanlýða sor beni anne.

Nasýlda büyüttüm onu gözünde,
Yalaný yok dedim hiç bir sözünde,
Ýlk göz aðrýnýzsam ikinizinde,
Nasýl görebilir kör beni anne.

Bir görsen, daha toy, týfýl çaðýnda,
Burnu ya havada, ya Kafdaðý’nda
Yer var mý baðrýnda, kalp kundaðýnda,
Yeniden sinene sar beni anne.

Hele ki beklesin onu candaþý,
Yetiþmez ardýndan bin sapan taþý.
Bense dostlarýna çýkýnca karþý,
Düþmaný yerine kor beni anne.

Topraðýn gerdaný tohumu saklar,
Tohum fidan olur, göðü kucaklar.
O çorak baðrýna erene kadar,
Gök diye kandýrdý yer beni anne.

Ýftarý, sahuru bana mühletli,
Bir bilsen baðrýmý ne bereketli.
Hem niyetli hem de kötü niyetli,
Orucu bozmadan yer beni anne.

Bir hata iþlesem tüm alem duyar,
Isýtýp ýsýtýp önüme koyar,
Beni birde kara böceði sayar,
Sen gel de öcüye ver beni anne.

Bir bilsen ne yandým nasýl üþüdüm,
Çivi kestim, ser’de yari taþýdým.
Ben onda dört mevsim kýþý yaþadým,
Üþütürmü artýk kar beni anne.

Azattýr gönlümün deli belasý,
Artýk ne deliyim, ne müptelasý.
Bülbülün çektiði dili belasý,
Anarsam kapýndan sür beni anne.

Sosyal Medyada Paylaşın: