güneþtin,
uzun bir kara kýþýn ardýndan doðan.
yeri, göðü
gönlümü nura boðan...
uzaktýn hala
ve belki tuzaktýn hatta.
güneþ gibi
fark ettirmeden yakan.
sadece ýsýt bu yüreði,
sen de güneþ gibi uzaktan,
yaklaþma bir adým daha...
her þey yenik zaten
zamana
ve aþka …
þimdi mavi bir umman içinde ben
ve dahi bir istiridyenin içinden görebildiðim bu derinden,
kamaþtýrdýðýn gözlerimle bakýyorum.
çýkmaya korkuyorum kabuðumdan
ve yorgunum seni aramaktan.
denizkýzý misali sesimi yitirmiþim belki
suskunum...
þafaðýna yetiþemediðim gecelerin
hesabýna mahkumum...
yalan deðildi yetim aþk þiirlerini emzirdiðim,
kalemimle kelâmý lime lime ettiðim.
ve bile bile terk edilmiþliðimin aczinden
isyan þarkýlarýna meylediþim...
azad et bu aþký zamandan
ve mekândan
ve kalmýþken þafaða yalnýzca bir adým,
neydi istiridyenin içindeki adým..?
söyle de mahþere dek saklayayým
söyle de, öyle yanayým…
ve aþkýna ram olayým...
/ mai /