LAL...

Gözlerinde gecikmiþ akþamlarýn uzak sabahlarý uyanýyor
Bulutu kayýp yaðmurlar damlýyor baharýn çatlak göðünden
Ýsyan uzanýyor dilimin lal koynuna...
Vurulmuþ düþler düþüyor eþkýya korkularýma
Kokun kökünden sökülmüþ bir gül gibi kanýyor nefesime
Umut bahçesinin imkansýz aðaçlarý gölge sarýyor aydýnlýðýma
Yokluðun üþüyor kendi kayýp sokaklarýnda...
Alevkovan zamanlar kor küller savuruyor aþkýn vuslat mevsimine
Pervasýz ayaklar yorgun kaldýrýmlarý adýmlýyor
Yollar küskün kentler uðurluyor tümseklerinde...
Karyanýðý sitemlerim,
Sürgün yaralar hapsediyor... yar..! bir tek gülüþüne...
MESUT KARCI
07/05/09

Sosyal Medyada Paylaşın: