KAR YAÐMURLARI
Kara kýzým;
Aþkýn hasretliði vurur yüreðime, ceylaným.
Üþüdüðümde yuvalanýr gönül daðýma,
Gülüþlerin can evimde sýcaklýktýr,
Nefesin ise bir ateþtir gönlüme,
Yak, savur külümü. Tendürek daðýndan Erciyes’e.
Mevsimlerin fýsýltýlarý kulaðýmda,
Daðlarýndaki kar ýþýklarý gözlerimde,
Ela gözlerin deki üþümelerim,
Yaðmurun tutuþmalarýydý yüreðimde.
Hasretliðine kaç mevsim ayaklandý,
Sevdalarýn buluþtuðu yerdi nevruzlar,
Kara kýzým aþkýn düþtüðü yer,
Mevsimlerin dudaðýnda yanan gülün güneþi,
Kalbimdeki yangýn,
Bir nefesin dindire bilirdi içimdeki volkaný,
Ve rüzgârýn merhem olur gönül yarama.
Ey ceylaným… Kara kýzým.
Derin kuyulardaki hasretimin tatlý suyu,
Gel ne olur rüzgârýnla gel,
Çaðlayan sesi ile.
Aðlayan gelin suyu dökülsün kulaðýma.
Dudaðýnla iþle meltem meltem kar yaðmurlarýný,
Dudaðýma,
Gözlerinde sönmüþ saman yýldýzý gibi kalayým.
Hasan daðýnýn kenarýnda,
Ejderha aðzýnda tutsak yemiþ rüzgârým,
Yaðmurlarýnda yaralý bir sesim,
Çöl fýrtýnalarýnda çýrpýnan suyum,
Aðrý daðýnda hýçkýran ýþýk,
Karlý daðlarda uzak bir ses,
Ayaklar altýnda yanan bir köz,
Ölümün aðzýnda kefensiz nefes…
Yaralý bir avcý gibi devrildi güneþ,
Duanýn yerine hasretlik kanýný erittiler,
Þimdi bedeninde dolaþan bir zerre gibiyim.
ZERREM
OSMAN TÜRKASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.