GÖTÜR BENİ

GÖTÜR BENÝ

Gidemem!
Ayaklarým yorgun götürmüyor,
Bedenim yorgun bende deðil,
Sensiz yüreðim geceye,
Gökyüzünde mehtap hazana vurmuþ,
Özgürlüðüm beyaz bir güvercin,
Hepside senin eserin dönüp baksana.

Yolumu cevirmiþ iki kara bakýþ,
Diþli gecelere inmiþ karlý kýþ,
Ýpek mendiller elde iþlenmiþ etrafý nakýþ,
Gözlerindeki ýþýltý ýsýtsýn yüreðimi,
Seninle birlikte kuruyorum geleceðimi.
Korkularýmýzdan birlikte çýkalým istermisin,
Nur üzerimize yaðacak aðlamalarýmýz duracak,
Yeminim olsun mutluluk bizi saracak.

Ýçimde bir sevda; yollarda gezinmekten yoruldum.
Al götür býrakma beni aþkýn ile kavruldum,
Aslý peynir ekmekti aðlamandan savruldum,
Seni artýk yanýmda görmeliyim,
Eksiksem bir þeylerden,
Sende tamamla eksiklerimi sevginden.
Yüreðindeki gözyaþý sýcaklýðýnda bütünle beni,
Bugün inci mercanlarýnla öldürdün bu teni,
Yakýyor yüreðimdeki hasret ateþi,
Dýþarýda kar yaðarken beni,
14 Mart iki bin dokuz tarihe geceli,
Gidemem…

Hastane önündeki aðaca kuþlar konuyor,
Yar sýzýdan aðlýyor,
Acýsýna merhem olamadým ciðerimi daðlýyor,
Yorgunum ceylan,
Bitkinim,
Tükendim,
Tutku ver ahu zarým tutku ver,
Yaþama sevincinden tutam tutam.
Yaþanacak büyük aþklar için tut elimden,
Götür gel,
Sar götür,
Al beni götür…

ZERREM
OSMAN TÜRKASLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: